آب آشامیدنی
آب مورد نیاز ساختمان
هر ساختمان (یا ملک) که محل سکونت، اقامت یا کار انسان بوده و به لوازم بهداشتی مجهز باشد باید لوله کشی توزیع آب مصرفی، به مقدار و با فشاری که در این متن از مقررات مشخص شده است، داشته باشد.
حتی اگر تنها یک توالت موجود باشد که برای سیفون توالت آن از فاضلاب خاکستری استفاده می کند، این مبحث وجود یک شیر دستشویی به منظور تامین آب مصرفی مورد نیاز را الزامی می داند. به این معنا که در صورت وجود حتی یک عدد لوازم بهداشتی در ساختمان که نیازبه تامین آب مصرفی دارد، تامین آب مصرفی آن ساختمان لازم است. تامین آب مصرفی باید دارای ظرفیت تامین آب مصرفی در فشار و دبی جریان مورد نیاز به منظور عملکرد صحیح وسیله بهداشتی باشد.
آن دسته از لوازم بهداشتی که از آب آن ها برای آشامیدن، حمام کردن، پخت و پز یا در تولید مواد خوراکی، پزشکی و دارویی استفاده می شود، باید منحصرا با آب مصرفی تغذیه شوند. همه لوازم بهداشتی ساختمان باید با آب مصرفی تغذیه شوند.
آب مصرفی برای شستشوی لوازم بهداشتی (مانند فلاش والو، فلاش تانک) یا آبیاری فضای سبز، ممکن است غیر آشامیدنی باشد.
عمده استفاده از آب غیرمصرفی (فاضلاب خاکستری) مربوط به مواردی همچون شستشوی توالت (مانند فلاش والو و فلاش تانک) یا آبیاری فضای سبز اشاره کرد. امروزه استفاده از آب خاکستری به عنوان راهی به منظور صرفه جویی آب، مورد توجه بیشتر قرار گرفته است.
لوله کشی توزیع آب مصرفی ساختمان ممکن است از شبکه لوله کشی آب شهری یا از شبکه لوله کشی آب خصوصی تغذیه شود.
درصورت تغذیه لوله کشی توزیع آب آشامیدنی ساختمان از شبکه لوله کشی شهری به دلیل دور بودن آن باید از طرف مقامات مسئول قانونی تایید شود.
درصورتی که تامین آب مصرفی ساختمان از شبکه لوله کشی شهری به دلیل دور بودن ساختمان از آن یا دردسترس نبودن منابع عمومی آب مصرفی میسر نباشد، باید از سیستم لوله کشی خصوصی استفاده شود. در واقع، در صورت دور بودن ساختمان از شبکه لوله کشی شهری یا دردسترس نبودن منابع عمومی آب مصرف تامین آب مصرفی ساختمان از طریق سیستم لوله کشی خصوصی انجام می گیرد. توجه داشته باشید که قبل از استفاده و فراهم کردن شرایط بهره برداری از شبکه لوله کشی خصوصی، باید از مصرفی بودن آب اطمینان حاصل کرد که این کار تنها توسط آزمایشگاه های مجهز انجام می پذیرد.
مصالح
روی هر طول لوله، هر قطعه از فیتینگ های لوله کشی و هر یک از لوازم بهداشتی باید نام یا مارک سازنده، به طور برجسته، با مهر پاک نشدنی نقش شده باشد. تعیین علامت برای جنس لوله به سازنده بستگی دارد. اگر هیچ استانداری وجود نداشته باشد یا استاندارد، مشخص کردن جنس لوله را الزامی نکرده باشد، همچنان شناسایی سازنده توسط شماره الزامی است.
مصالحی که در تاسیسات بهداشتی ساختمان به کار می رود باید طبق دستورالعملی نصب شود که در استاندارد هر یک داده شده است.
درصورتی که دستورالعمل از استاندارد در دست نباشد، نصب هر یک از مصالح باید با رعایت راهنمای کارخانه سازنده صورت گیرد.
درصورتی که دستورالعمل استاندارد یا توصیه های کارخانه سازنده هر یک از مصالح با الزامات مندرج در این مبحث از مقررات ملی ساختمان مطابقت نداشته باشد، نصب هر یک از مصالح، باید طبق الزامات این مبحث صورت گیرد.
نصب اجزاء سیستم لوله کشی باید مطابق الزامات استاندارد مرجع آن انجام شود. درصورتی که استاندارد خاصی وجود نداشته باشد، دستورالعمل های سازنده باید اجرا گردد. برای مثال، از آنجا که استانداردهای کمی برای نصب شیرها وجود دارد، در مورد آن ها باید از دستورالعمل های سازنده استفاده شود.
لوله فیتینگ و دیگر اجزای لوله کشی غیر فلزی باید گواهی آزمایش و مطابقت آن با استانداردهای مراجع صلاحیت دار بهداشتی را داشته باشد.
لوله غیرفلزی و اجزاء و اتصالات مربوط به آن ها شامل حلال ها، پرایمرها، روان سازها و نوارهای آب بندی به کار رفته در سیستم های لوله کشی، باید آزمایش شده و دارای تاییدیه مطابقت با استانداردهای مراجع صلاحیت دار بهداشتی باشند. این نکته شبکه توزیع آب، لوله کشی و اتصالات سیستم فاضلاب و اجزای سیستم لوله کشی پلاستیکی را دربر می گیرد ولی به لوله ها، اتصالات، شیرها، مواد اتصالی، واشرها و ضمائم محدود نمی شود. به علاوه، لوله ها، وصاله ها و دیگر اجزای لوله کشی غیر فلزی، که در لوله کشی آب مصرفی ساختمان به کار می رود، باید گواهی مراجع صلاحیت دار بهداشتی را برای استفاده در سامانه توزیع آب آشامیدنی داشته باشند. این بخش برای اجزایی که فقط شامل قطعات پلاستیکی است ماننده شیرهای برنجی با بدنه پلاستیکی یا برای اتصالات وسایل بهداشتی مانند شیرهای قطع و وصل وسایل بهداشتی بکار نمی رود.
