اطفاء حریق با گازهای هالون
گازهای هالون جز ترکیبات هالوژنه (فلوئر، ید، برم و کلر) هیدروکربن ها بوده که به عنوان عوامل «جداساز»، «خفه کننده» و تا حدودی «سرد کننده» به صورت سیستم های دستی و اتوماتیک، میتوان آنها را از پیشرفته ترین انواع روش های اطفا حریق به حساب آورد. نکته قابل توجه این است که در شرایط حاضر، به دو دلیل سمی بودن و داشتن خاصیت تخلیه اوزنی جو، کاربرد این گازها، در بسیاری از کشورهای جهان، اگر در حال ممنوع شدن نباشد به شدت رو به کاهش است این امر بدان حد اهمیت دارد که نهادهایی بین المللی تشکیل شده، که برنامه ریزی برای جایگزینی این مواد و پیگیری عدم استفده از آنها را به عهده دارد، البته تا جایگزینی کامل، کاربرد انواع کم ضررتر آنها ادامه دارد.
مکانیسم خاموش کردن آتش با گازهای هالون، به لحاظ سنگین تر بودن نسبت به هوا، شبیه CO2 و به لحاظ کاستن از پودرهای شیمیایی می باشد.
به دلیل مشکل بودن نام شیمیایی گازهای هالون، آنها را با شماره های قراردادی معرفی می کنند. بدین گونه که در عدد پنج رقمی نام آنها، رقم سمت چپ تعداد اتم کربن هیدروکربن مربوط، رقم دوم تعداد اتم فلوئور، رقم سوم تعداد اتم کلر، رقم چهارم تعداد اتم برم و بالاخره عدد پنجم تعداد اتم ید را در ترکیب شیمیایی گاز، نشان می دهد. در شرایط کنونی کاربرد هالون های شماره 1352 (CF Br) و 24،2 (CF Br)، که دارای خاصیت سمی کمتر و ایمنی بیشتر و از همه مهم تر دارای خاصیت تخلیه اوزن بسیار پایینی هستند، متداول تر است. هر چه تعداد هالوژن ها در ترکیب بیشتر باشد، خاصیت اطفا حریق گاز بیشتر است.
بعضی خواص عمومی گازهای هالونی که موجب مزیت هایی برای کاربرد وسیع آنها در سیستم های اطفا حریق شده عبارتند از:
1. قدرت خاموش کنندگی آنها حدود 8 برابر گاز کربنیک است.
2. عایق الکتریسیته اند.
3. اثر خورندگی ندارند.
4. روی دستگاه های حساس و ظریف، رسوب بر جای نمی گذارند.
5. بدون بو و رنگ بوده و پس از اطفا حریق، با باز نمودن پنجره و یا به کمک هواکش (FAN) به راحتی از فضا خارج می شوند.
6. برای اطفا انواع حریق های طبقه (C, B, A) موثرند. اما به دلیل تولید سم مهلک فوژن، باید از کاربرد آنها اطفا حریق طبقه D (فلزات قابل اشتعال) جدا خودداری شود.
مکانیسم خاموش کردن آتش با گازهای هالون، به لحاظ سنگین تر بودن نسبت به هوا، شبیه CO2 و به لحاظ کاستن از پودرهای شیمیایی می باشد.
به دلیل مشکل بودن نام شیمیایی گازهای هالون، آنها را با شماره های قراردادی معرفی می کنند. بدین گونه که در عدد پنج رقمی نام آنها، رقم سمت چپ تعداد اتم کربن هیدروکربن مربوط، رقم دوم تعداد اتم فلوئور، رقم سوم تعداد اتم کلر، رقم چهارم تعداد اتم برم و بالاخره عدد پنجم تعداد اتم ید را در ترکیب شیمیایی گاز، نشان می دهد. در شرایط کنونی کاربرد هالون های شماره 1352 (CF Br) و 24،2 (CF Br)، که دارای خاصیت سمی کمتر و ایمنی بیشتر و از همه مهم تر دارای خاصیت تخلیه اوزن بسیار پایینی هستند، متداول تر است. هر چه تعداد هالوژن ها در ترکیب بیشتر باشد، خاصیت اطفا حریق گاز بیشتر است.
بعضی خواص عمومی گازهای هالونی که موجب مزیت هایی برای کاربرد وسیع آنها در سیستم های اطفا حریق شده عبارتند از:
1. قدرت خاموش کنندگی آنها حدود 8 برابر گاز کربنیک است.
2. عایق الکتریسیته اند.
3. اثر خورندگی ندارند.
4. روی دستگاه های حساس و ظریف، رسوب بر جای نمی گذارند.
5. بدون بو و رنگ بوده و پس از اطفا حریق، با باز نمودن پنجره و یا به کمک هواکش (FAN) به راحتی از فضا خارج می شوند.
6. برای اطفا انواع حریق های طبقه (C, B, A) موثرند. اما به دلیل تولید سم مهلک فوژن، باید از کاربرد آنها اطفا حریق طبقه D (فلزات قابل اشتعال) جدا خودداری شود.
7. به دلیل گازی شکل و سنگین بودن، پس از خروج از نازل، به داخل منافظ مواد سوختنی نفود نموده و کلیه نقاط سطوح آتش را تحت پوشش قرار داد و خاموش می نمایند.
